Grame(-peitina)
Agropyron cristatum subsp. pectinatum
Poaceae Graminaceae
Nom en français : Chiendent pectiné.
Descripcioun :Aquéu grame, dóu gènre Agropyrum, trachis dins li tepiero seco di cresten venta. Resisto proun à la secaresso. Se recounèis à sis espigo sus dos renguiero (distico) emé d'espigueto à 40°. La lengueto èi courteto e lou limbe de la fueio un pau larg mai enroula. Proun raro, la planto èi marcado sus listo roujo categourìo EN, en dangié.
Usanço :Couneissèn pas d'usanço particuliero pèr aquelo planto. Escriéure au site se n'en sabès mai.
Port : Grando erbo
Taio : 0,4 à 0,8 m
Fueio : costo paralèlo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Agropyron
Famiho : Poaceae
Famiho classico : Graminaceae
Tribu : Triticeae
Ordre : Poales
Coulour de la flour :
Verdo
Petalo : ges
Ø (o loungour) enflourejado : 2 à 5 cm
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 1200 à 1400 m
Aparado : Noun
Jun à juliet
Liò : Tepiero seco sus cresten
Estànci : Mountagnard
Couroulougi : Eurimediterrano-Nord
Ref. sc. : Agropyron cristatum subsp. pectinatum (M.Bieb.) Tzvelev, 1970
(= Triticum pectinatum M.Bieb. )
Esparset(-coucha)
Onobrychis supina
Fabaceae Leguminosae
Noms en français : Sainfoin couché, Esparcette couchée.
Descripcioun :Esparset proun coumun que rebalo au sòu e que se recounèis à sis estendard mai long que li carèno. Li flour soun roso veinado de rouge. Li fru porton de pouncho mai o mens longo.
Usanço :Es uno bono erbo pèr la pasturo.
Port : Erbo
Taio : Pancaro entresigna
Fueio : coumpausado
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Onobrychis
Famiho : Fabaceae
Famiho classico : Leguminosae
Ordre : Fabales
Coulour de la flour :
Roso
Petalo : irreguliero
Ø (o loungour) flour : Pancaro entresigna
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 100 à 1200 m
Aparado : Noun
Liò : Colo
- Tepiero seco
- Basso mountagno
Estànci : Mesoumediterran à Mountagnard
Couroulougi :
Pancaro entresigna
Ref. sc. : Onobrychis supina (Chaix ex Vill.) DC., 1805